FunFunFun in Anshun

De rit van 12 uur in de sleeping bus had ons naar Guoyang gebracht. Deze nachtrit was weer een speciale ervaring. Een sleeping bus met 15 stapelbedden heb ik allereerst nog nooit gezien. Wij kregen de bedden achterin want die waren wat langer en daar hadden we wat meer ruimte voor onze bagage, erg aardig van de busmensjes dus. Al vrij snel werd duidelijk dat de riem geen overbodige luxe was. Want zonder stuiterde je alle kanten op en wij,die boven lagen, waren er zeker uitgepleurd. Tijdens de rit kon hin het begin nog even genoten worden van het uitzicht maar helaas werd het al vrij snel donker. Op een gegeven moment zijn we ook maar gaan slapen want onze onderburen vonden ons niet meer zo aardig geloof ik. Door al dat gestuiter viel er namelijk wel eens iets naar beneden. Eerst kwamen er wat stukjes chips naar beneden, daarna wat koekjes, toen een kussen en om alles nog even wat plakkeriger te maken nog wat cola erachteraan. En als klap van de vuurpijl kwam uiteindelijk zelfs ene SJoerd Den Daas naar beneden, erg vermakelijk voor mij natuurlijk, iets minder voor onze onderburen denk ik.
Na een goede nachtrust kwamen we aan in Guoyang, in de lelijkste stad die ik ooit gezien heb. Vervallen flatgebouwen, nergens iets van kleuren te herkennen maar alles van grijs beton, overal drukke wegen en veel dikke luchtvervuiling die te zien, te ruiken en te voelen is. Luik is er een paradijsje bij. Dus nadat het treinticket voor de volgende rit was opgehaald zijn we maar snel doorgereden naar Anshun (2/3 uur verder) dat er een stuk beter uit zag.
Vandaar uit werd de rit in kleine busjes door de bergen voortgezet naar de LongGong Dong. Hier moest de grootste ondergrondse rivier lopen dus dat boottochtje zagen we wel zitten. In het begin van het park was het meteen een prachtig uitzicht en er was een waterval, dus het begon erg goed. Toen we met reddingsvest aan de boot in werden geladen en de rivier op gingen werd de zin alleen maar groter. Echter na 3 minuten was dit boototchtje voorbij, geen grot ingeweest of gezien en moechten we verder lopen het park in. De wegwijsbordjes stellen echt niks voor dus we liepen maar wat rond op zoek naar de bekende ondergrondse rivier. Het was erg mooi en af en toe met een tokkelbaan verder naar beneden is ook wel lachen maar na 4 uur in deze bergen lopen, waarvan een paar keer verkeerd gelopen te zijn was de lol er wel af. Startpunt 1 en 2 waren blijkbaar dicht omdat het water te hoog stond dus we moesten nog een eind verder lopen, wist iemand ons uiteindelijk te vertellen. Hier aangekomen was het ook vrij duidelijk waarom we niet met een bootje de eerdere ingangen in konden want hier kwamen watervallen door nauwe grotjes naar beneden denderen. Zeer blij betraden we het bootje de ondergrondse rivier op, en het was dan ook erg mooi. Maarrrrr...na slechts 10 minuten en 2 rondjes waren we de grot weer uit dus dit was een erg grote anticlimax.
Op de terugweg werd gelukkig veel goedgemaakt, met 4 giechelde chineze vrouwen in een minibusje gepropt en op weg terug naar Anshun. Onderweg werd er echter gestopt omdat een enorme kei de weg op was gerold. 10 mannetjes erbij die centimeter per centimeter eraf beitelde en het wel vermakelik vonden dat ze door ons gefotografeerd werden. Na enkele centimeters eraf wilde een wachtende chinees het toch proberen en hij reed met hulp van de 10 werkers tussen het paaltje en de kei door. Althans dat was de bedoeling, maar uiteraard was het net te krap en op gegeven moment werd er een mooie kras aangebracht op de auto. Nog grappiger werd het toen ze het dachten op te lossen door weer een stukje terug te rijden, waardoor de kei zich nog wat dieper in de auto boorde. En heel raar dat met nog 2 keer heen en weer gaan de deuk en de kras alleen maar groter werden.
Niet veel later is ons busje er wel heelhuids langs gekomen en kon de nacht worden ingezet in Anshun. De volgende ochtend was het vanuit hier de bus nemen naar het prachtige Guoyang en daarvandaan de nachttrein nemen naar Chengdu, een rit van slechts 18 uur.