Rare jongens die Chinezen

18 uur duurde de rit naar Chengdu, dus dit keer hadden we de hardseaters maar niet genomen. Ik zat in de hardsleeper en sjoerd in de soft sleeper. Allemaal net meer ruimte/privacy en service is het verschil. Als ik wilde kon ik wel wisselen halverwege maar het was allemaal goed uit te houden en bovendien is het erg gezellig met iedereen die ook maar een beetje Engels praat. De ene naar de andere vraag over NL of over Europa moest door deze LaiWai beantwoord worden. Na een paar uur begint dit toch vrij irritant te worden dus redelijk vroeg gaan slapen. Echter bij het wakker worden de volgende ochtend waren de vragen blijkbaar nog niet op, want ze gingen netjes door. Aangekomen in het mooie Chengdu zijn we naar Sam's backpackers gegaan. Een hostel wat eindelijk een beetje begon te lijken op de gezellige hostels met veel informatie voor toeristen, die ik ken vanuit Afrika. Tot nu toe waren het steeds hostels die erg op hotelkamers leken, met de kamer is niks mis, maar gezellig is het niet echt.
Allereerst werd er een park vlakbij het hostel bezocht. Er werd gedanst met oude vrouwen, waar na een tijdje de danspasjes behoorlijk onder de knie waren en uiteraard was er weer veel karaoka te vinden. Daar zijn de Chinezen namelijk dol op. Na wat rustig rondslenteren kwamen we een huisje tegen waar je voor 40 eurocent naar binnen kon. Het uithangbord was gevuld met skeletten en monsters etc dus we verwachten een soort van show. Na 3 donkere lege gangen onder de grond te zijn doorgegaan bleek het hypermodern spookhuis. Wat poppen met rode verf (bloed) die soms wel en soms niet wat rare bewegingen maakte, heel eng allemaal. Na letterlijk tegen een muur te zijn aangelopen, mochten we dezelfde route weer terug nemen en zat het avontuur er helaas al op. Niet veel later kwamen we weer zo'n leuk hutje tegen en zijn we, na de eerste goede ervaring maar weer naar binnen gegaan. Op het uithangbord stonden wat mooie dames afgebeeld en allemaal slangen. Toen we naar beneden liepen kregen we het even benauwd, want een veel te jong meisje (14/15) in een tijgervelletje liep met ons mee en bracht ons in een kamertje. Daar kroop zij achter een raam en de muziek ging aan. Ze zal toch niet uit de kleren gaan??? Want ik heb zich niks tegen naakte vrouwen maar als ik ze er voor betaal en ze zijn 14/15 jaar dan zit dit toch even wat anders. Gelukkig hield deze jongedame haar kleren aan en bleef het bij slangen kussen, boos maken en dat soort tafarelen. Dus dat viel weer mee. Gelukkig was het dit keer een echt spetterende show. Tijdens de show werd af en toe uitgebreid gegaapt en de danspasjes van mevrouw waren nauwelijks te onderscheiden van stilstaan. Maar voor 40 eurocent en uiteindelijk een fooi verwacht ik ook geen grote show natuurlijk.
S'avonds werd het beruchte pittige eten van Sichuan province uitgeprobeerd. En het klopt want het was erg pittig. Iets proeven was niet nodig en er was heel wat pijo (bier) nodig om het te blussen. Er is dan ook nauweliks gegeten maar gelukkig konden we dit even goed maken bij Kentucky Fried Chicken.
De volgende ochtend was het vroeg op want we wilde panda's gaan kijken. En deze beestjes vinden het nodig om alleen s'ochtends actief te zijn, dus er zat niks anders op dan 6:00 op te staan. In het wild is het erg moeilijk om er 1 te zien dus wij zijn naar de Giant Panda Breeding Centre geweest. Dit park heeft al vele prijzen gewonnen omdat er 'zoveel' panda's worden geboren. Er zijn er nog maar 1000 op de wereld dus zulke centra zijn erg belangrijk. En wat een ontzettend gafe beesten, super sweet gewoon. De baby's, nauwelijks 10 cm, lagen in de coufeuse (hoe je dat ook maar schrijft) waren uiteraard het mooiste van allemaal.
Er werd ook goed kennis gemaakt met het chinese toerisme, allemaal massaal na dezelfde plek en alles zo snel mogelijk, rustig genieten is er niet echt bij en laat staan van de grote main paden afwijken. Zo ook in het pandapark, als wij (een groep van alleen westerse toeristen,voor de helft heel verrassend allemaal hollanders) eindelijk panda's zagen was het ooooh wat mooi, fototje hier en rustig staren naar die mooie beesten. Maar elke keer wilde de gids slechts na enkele minuten weer verder en begon gogogo te roepen. Elke keer duurde et natuurlijk erg lang voordat die westerlingen een keertje meegingen dus echt vrolijk was onze gids niet en helemaal niet toen die op de terugweg weer rechtsomkeerd moest maken omdat er 2 spanjaarden bleken te missen.
Zonder de ondertussen pissige gids zijn sjoerd en ik maar meteen doorgegaan naar de volgende toeristische trekpleister, naar Leshan. Hier was het kijken naar de Big Sleeping Buddha, een boeddha beeld van 73 meter hoog. Wij dachten eeerst nog geluk te hebben met het aantal toeristen want het eerste gedeelte van het park was vrijwel leeg. Maar plots op een pleintje vlak voor het grote beeld, enorme rijen Chinezen. IN de brandende zon stond er zeker een wachtrij van een aantal uren. Blijkbaar stond men allemaal in de rij om naar een plaats te gaan waar je een perfect shot kon maken van het beeld. Nu stonden we ongeveer op oor hoogte en dat was natuurlijk niet goed genoeg voor de foto, dus dan maar uren in de rij. Wij hebben er echter niet lang over nagedacht en zijn maar niet in de rij gaan staan. Het lachen van ons om die gekke chinezen werd nog harder toen we bij de andere kant, bij het linker oor, foto's wilden gaan maken. Hier zagen we dat de rij nog vele malen langer was want met een soort wenteltrap ging het nog zker 70 meter omlaag. Rare jongens hoor die Chinezen. Verder het park in wilden we een tempel gaan vinden die erg mooi moet zijn. Maar de bordjes in hetn park lieten te wensen over en op gegeven moment moesten wij terug om de bus te halen. Op dat moment kwamen we bij een zeer mooi gebouw waar een restaurant in zat. Een enorm mooi uitzicht, midden in het park dus op een perfecte locatie, en vriendelijke mensen. In toeristische gebieden in Europa of iets dergelijks zou deze plaats geweldig populair zijn maar in China is dat even wat anders. Want de chineze toerist blijft netjes achter het vlaggetje aan lopen van guide, en bezoeken zo alleen de absolute highlights waarmee ze op de foto hebben moeten gestaan. Dit gebeurd allemaal op het zelfde moment en elke tourorganistatie bezoekt dezelfde plekken. Dus als er hele mooie plekken niet worden aangegeven door de tourguide dan komt er dus ook geen mens, op 2 verdwaalde LaiWai's na uiteraard.
Na de Riksja en de bud kwamen we s'avonds weer bij Sam's en ben ik maar meteen mijn nest in gedoken. Ik was al 3 dagen half ziek dus. Dan kun je je nog opladen voor de dagtripjes, want het is gewoon te zonde om in je nest te liggen als je bijvoorbeeld ook panda's kan kijken maar s'avonds uitgaan is er dan ff niet meer bij. Bovendien moesten we de volgende dag om half 7 alweer klaar staan voor de bus dus helaas (op zich best jammer want stappen en de vrouwen moet erg mooi zijn in Chengdu.
De volgende ochtend met de oogjes op de chineze stand was het heeyho letsgo naar Chongqing. 1 vd grootste steden in China en in de wereld. Vanaf hier gignen we beginnen aan ons Titanic avontuur, een cruise van 3 nachten over de Jangzi (Jangtsekiang) rivier. Boottochten vind ik altijd erg leuk maar zo'n cruise gaf me zo speciaal gevoel. Ik had ook echt het gevoel alsof ik naar Amerika ging of zo. Vanuit onze eerste klas kamer rustig uit het raam kijken naar het mooie landschap wat voorbij komt of op het dek in de zon zitten, heerlijk. Ondanks dat er op zich geen reet te doen was op het schip zelf behalve wat ouwehoeren met de kamermeisjes en onze 'tourguide' vond ik het sfeertje geweldig.
Maar het mooiste zijn nog de gekke Chineze toeristen aan boord. Bij alle stops (tempels, watervallen, shows) word een kwartier vantevoren aangegeven dat die stop eraan komt. Alle Chinezen aan boord, die je anders nauwelijks ziet, komen hun kamer uit en rennen naar beneden om daar in de rij te gaan staan voor de uitgang. Eenaam bij de kade begint het dringen om van de boot af te komen alsof hert schip in brand zou staan. Erg vermakelijk als je dazr gewoon rustig tussen door loopt. Wij hebben ook niet alle stps meegedaan. Ten eerste omdat je er soms voor moest betalen ten tweede omdat je er soms 6 uur voor uit je nest moest maar voornamelijk omdat het voor ons een relaxruise is en op het dek blijven wat ontspannender is. Wel hebben we een paar stops gedaan zoals een met neon verlichte tempel, ghost city waar we chineesjes in een soort spookhuis lieten schrikken en een stop s'avonds in het stadje Wushan waar gegeten werd uit een gat in de tafel en een zeer mooie show/opera over de three gorges.
De Sanxia (three gorges/kloven) is het hoofddoel van onze cruise. Deze prachtige 3 kloven achterelkaar zijn enorm groot en hoog en de huisjes op de hellingen maken het geheel nog mooier als je langs dobbert. Ondertussen is het alweer wat minder mooi en binnen een paar jaar is het nog minder door de bouw van de grootste dam ter wereld. Dit project zorgt door het stijgen van het water dat er 1,5 miljoen mensen moeten verhuizen. Hele families en dorpen worden gesplitst en sommige mensen hoeven niet te verhuizen maar verliezen wel al hun landbouwgrond. En dit met minieme vergoedingen van de overheid. Daarnaast wordt een super mooi natuurgebied (three gorges) verwoest en is de levensverwachting van het project slechts 70/80 jaar. En dit alles voor geld en elektriciteit, je moet het er maar voor over hebben. Ik vind het ongelooflijk zonde want het ziet er schitterend uit, vooral de gorges zelf. Zeer grappig moment was bij het binnengaan van de eerste gorge. Sjoerd was aan het douchen of zo en ik zat rustig wat weg te dutten op het dek, waar op dat moment slechts 4 mensen zaten, allen westerlingen. Toen ik wat ontwaakte werd ik omsingeld door 10 tallen chinezen. Blijkbaar had de tour guide verteld dat de eerste gorge er aan kwam dus massaal was men naar het dek gegaan. 15 minuten later toen er verteld werd dat het mooiste gedeelte voorbij was gingen ze allemaal weer off deck richting de kamer en zater de zelfde 4/5 westerlingen er weer alleen van de omgeving te genieten. Rare jongens die Chinezen.
Dit genieten op het dek werd af en toe flink verstoord door de kapitein. Als hij zin had dan werd er even op de claxon gedrukt, deze was echter onmenselijk hard en blies recht in je oor als je op het dek zat. De eerste keer is mijn bak thee ook de lucht in gegaan van schrik, en elke keer was het strak de oren dichtknijpen als het weer zover was.
Na de 2e gorge werd er overgeladen in kleinere bootjes want we gingen een zijrivier op naar de 3 small gorges. Deze tocht van 5 uur was weer een stuk mooier. Halverwege werd er weer overgeladen in nog kleinere bootjes om de zogeheten 3 mini gorges te bekijken (erg creatief zijn ze hier met namen bedenken). Nog wat smaller en kleiner en weer wat mooier. De lokale bevolking zong wat leidjes of bliezen op een hoorn op de hellingen van deze mini gorges en we kregen zelfs een 'present' op gegeven moment. Erg jammer dat we hier aan het einde plots voor moesten betalen. Grappig was wel dat de meeste chineze toeristen het geld betaalde en de meeste westerlingen het kadootje maar weer teruggaven. Na deze tocht was het weer terug op ons eigen grote cruiseschip, verder varen door de 3e gorge en uiteindelijk eindigen in Yichang. Helaas was de cruise weer voorbij, maar dit is zeker voor herhaling vatbaar en dan voor een langere afstand.
Nu werd het tijd om op weg te gaan naar Shanghai, dus lang rouwen om de ge"eindigde cruise zullen we niet kunnen.

Zaisjen en Haiewa