Laatste tussenstop
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Dyon
17 Maart 2007 | Mexico, Oaxaca
Eerst even voor de Noord-Ier Gogem, ja ik ben allang weer terug (26 feb). Maar ik heb deze stukjes daaro eerst uitgeschreven, alleen het op inet zetten duurt ff bij mij.
We waren dus aangekomen in Oaxaca, en de eerste hele dag ben ik in het hotel gebleven, want voelde me nog steeds kut. De rest ging overdag naar Monte Alban, zo'n oud tempelcomplex van een oude cultuur, dit keer de Zapoteken. Ook hier moest het erg mooi zijn en moeten de piramides ed in goede staat zijn maar helaas kon ik er dus niet heen. Gelukkig had ik nog een beetje afleiding door een tv met super veel kanalen en met een geinig balkonnetje. Maar ik kon verder niks en ik verveelde me dood dus echt leuk was het niet.
Die dag erna zag ik het niet echt zitten om nog langer naar het plafond van de hotelkamer te kijken dus maar een overdosos ibuprofen genomen en de bus in. We gingen naar een plattelandsdorpje waar 1 vd professoren ooit veel is geweest en onderzoek heeft gedaan. Vanaf de snelweg net buiten de stad denk je echt dat het land eromheen totaal leeg is omdat je alleen maar bomen en cactussen ziet. Echter als je erdoorheen rijdt heb je dorp na dorp en is het best dicht bevolkt. Voordat we hierheen gingen kwamen we nog langs een echt enorme boom, vooral enorm dik. En natuurlijk hadden ze hier ook een toeristische attractie van gemaakt. Er waren allerlei dieren in de vorm vd boom te herkennen en een klein Mexicaans meisje speelde de gids hierbij en vertelde waar je wat kon zien. Het grappige was dat zij dit in allerlei talen kon, dus ze kende bijvoorbeeld woorden als 'Olifant' en 'miereneter' en 'meekomen astublieft', in ieder geval heel komisch. Toen wij ons rondje hadden gedaan ging ze verder met een groep Duitsers:D.
Toen reden we de stad uit en gingen we naar een Mezcal boer. Mezcal is het Mexicaanse traditionele drankje en het is een soort tequila, gemaakt vd agave. We zagen hoe het gemaakt werd (nog met een paard die een draaiend rad moest laten draaien) en natuurlijk moesten we veel proeven,wat een smerig spul maja.
Daarna reden we door naar het dorpje waar we opgewacht werden door een familie die de docent goed kende. Weer moesten we shotjes alchol (o.a. weer Mezcal) naar binnen werken, en ja het is onbeleefd om dat te weigeren dus er zat niks anders op:D. Daarna gingen we een stuk lopen, een stuk de natuur in buiten het dorp. Op 1 of andere manier was het hier veel warmer dan in de stad Oaxaca dus het was weer tijd om goed bij te kleuren. Veel mensen hadden last vd hitte, gelukkig ben ik onderhand aan gewend want anders was het wel een zware wandeling. We kwamen in een gebied vol met cactussen, gelukkig ging de compadre, de opa vd familie voorop, zodat we nog een beetje makkelijk tussen de cactussen door konden. Sommige wilde je echt niet door geprikt worden want daar kreeg je nogal jeuk en rare uitslag van.
Wat op de foto's met enorme cactussen en na een klein rondje gingen we weer terug. Het was echt een soort woestijn en eindelijk zaten we eens niet in een drukke stad, dus ik vond het heerlijk. Het was echt een gebied waar je slangen verwacht, en dat is zo'n beetje het enige wilde dier dat ik niet in ZA heb gezien, dus heb ik de compadre (die rondliep als een jonge atleet) op de terugweg gevraagd of die mij wilde helpen met een slang vinden. Blijkbaar was het een slangenliefhebber want hij reageerde helemaal enthousiast en meteen gingen we op zoek. Echter nu gingen we echt van het pad af dus je moest wel door de cactussen heen lopen. Ik had een korte broek en een t-shirt aan (vantevoren was aangeraden lange broek ed aan te trekken, maja was zulk mooi weer:P) dus lekker veel bescherming. Het werd redelijk pijnlijk tochtje maar opa liep door alsof er geen stekels op die cactussen zaten dus ik heb maar niet teveel laten merken. En uiteindelijk werd ik beloond, want we vonden een bijna 2 meter lange slang, een zwart/oranje. Hij deed dan wel niks, maar toch was het gaaf. Compadre wist niet precies of deze giftig was en dan ben ik ook niet de held die dat beestje gaat pakken.
Terug in het dorpje met benen en armen open hadden ze volgens mij alle stoelen uit het dorp verzamelt en voor ons neergezet. En allemaal in het stukje schaduw van 3 meter, blijkbaar hadden ze ervaring met de witte Hollanders daar:D. Ze hadden een soort binnenplaats,waar dus ook iedereen zat en daar heb ik nog even gevoetbald met een jochie uit de familie en met een buurjongetje. Tijdens het voetballen in de hete zon kwam er af en toe weer iemand langs om je een shotje mezcal te geven:P dus uitdrogen ho maar. Gelukkig zat ik met partijtje bij het buurjongetje, dat kereltje kon echt super goed voetballen. Super snel, dus we noemden hem ook speedy gonzalez, legde af en toe een lekke bal door de lucht ff in 1 keer dood (kunnen niet veel 7/8 jarige) en overspelen en vrijlopen snapte die ook allemaal. Dus wel duidelijk dat wemet speedy erbij dik hebben gewonnen. Na een gezellig dagje gingen we om 4 uur of zo nog uitgebreid lunchu ergens in een wegrestaurant met natuurlijk de hele familie erbij.
Na mijn zieke dagen, ibuprofen, voetballen en slangen zoekn in de hitte en ale shotjes Mezcal was bij mij de energie behoorlijk op. Wel had die dag mij juist goed gedaan want ik was helemaal opgeknapt verder. Dus sávonds de Zocalo nog even op maar het was toch vrij vroeg slapen.
De volgende ochtend (dag 12) mochten we eventjes uitslapen tot een uur of 9 of zo, dus heerlijk was dat. De rest vd dag stond er weer bussu op het programma want we gingen Oaxaca verlaten om weer richting Mexico Stad te gaan. Het was een erg mooie maar aparte route (wederom weer door een bergketen). Hele bergen vol met alleen maar cactussen, dat zag er echt vreemd uit. Verder mooie uitgeslepen rivier dalletjes oftewel weer een mooi uitzicht constant. We zijn nog ergens bij een enorme cactus gestopt voor wat fotos, en ook deze cactus prikte. Ik dacht er even in te klimmen maar helaas was dat niet echt een succes.
We hebben een lange lunch stop gehad in Puebla, een studentenstad redelijk in de buurt van Mexico DF. Op 1 of andere manier had deze satd meer Europese stad uitstraling dan wat we gewend waren van de Mexicaanse steden. En voor het eerst hadden we een echte winkelstraat.
Na een lange reis (met lang in de files staan van Mexico DF) kwamen we in het donker aan bij het hotel waar we eerder ook al hadden gezeten.
Adios
We waren dus aangekomen in Oaxaca, en de eerste hele dag ben ik in het hotel gebleven, want voelde me nog steeds kut. De rest ging overdag naar Monte Alban, zo'n oud tempelcomplex van een oude cultuur, dit keer de Zapoteken. Ook hier moest het erg mooi zijn en moeten de piramides ed in goede staat zijn maar helaas kon ik er dus niet heen. Gelukkig had ik nog een beetje afleiding door een tv met super veel kanalen en met een geinig balkonnetje. Maar ik kon verder niks en ik verveelde me dood dus echt leuk was het niet.
Die dag erna zag ik het niet echt zitten om nog langer naar het plafond van de hotelkamer te kijken dus maar een overdosos ibuprofen genomen en de bus in. We gingen naar een plattelandsdorpje waar 1 vd professoren ooit veel is geweest en onderzoek heeft gedaan. Vanaf de snelweg net buiten de stad denk je echt dat het land eromheen totaal leeg is omdat je alleen maar bomen en cactussen ziet. Echter als je erdoorheen rijdt heb je dorp na dorp en is het best dicht bevolkt. Voordat we hierheen gingen kwamen we nog langs een echt enorme boom, vooral enorm dik. En natuurlijk hadden ze hier ook een toeristische attractie van gemaakt. Er waren allerlei dieren in de vorm vd boom te herkennen en een klein Mexicaans meisje speelde de gids hierbij en vertelde waar je wat kon zien. Het grappige was dat zij dit in allerlei talen kon, dus ze kende bijvoorbeeld woorden als 'Olifant' en 'miereneter' en 'meekomen astublieft', in ieder geval heel komisch. Toen wij ons rondje hadden gedaan ging ze verder met een groep Duitsers:D.
Toen reden we de stad uit en gingen we naar een Mezcal boer. Mezcal is het Mexicaanse traditionele drankje en het is een soort tequila, gemaakt vd agave. We zagen hoe het gemaakt werd (nog met een paard die een draaiend rad moest laten draaien) en natuurlijk moesten we veel proeven,wat een smerig spul maja.
Daarna reden we door naar het dorpje waar we opgewacht werden door een familie die de docent goed kende. Weer moesten we shotjes alchol (o.a. weer Mezcal) naar binnen werken, en ja het is onbeleefd om dat te weigeren dus er zat niks anders op:D. Daarna gingen we een stuk lopen, een stuk de natuur in buiten het dorp. Op 1 of andere manier was het hier veel warmer dan in de stad Oaxaca dus het was weer tijd om goed bij te kleuren. Veel mensen hadden last vd hitte, gelukkig ben ik onderhand aan gewend want anders was het wel een zware wandeling. We kwamen in een gebied vol met cactussen, gelukkig ging de compadre, de opa vd familie voorop, zodat we nog een beetje makkelijk tussen de cactussen door konden. Sommige wilde je echt niet door geprikt worden want daar kreeg je nogal jeuk en rare uitslag van.
Wat op de foto's met enorme cactussen en na een klein rondje gingen we weer terug. Het was echt een soort woestijn en eindelijk zaten we eens niet in een drukke stad, dus ik vond het heerlijk. Het was echt een gebied waar je slangen verwacht, en dat is zo'n beetje het enige wilde dier dat ik niet in ZA heb gezien, dus heb ik de compadre (die rondliep als een jonge atleet) op de terugweg gevraagd of die mij wilde helpen met een slang vinden. Blijkbaar was het een slangenliefhebber want hij reageerde helemaal enthousiast en meteen gingen we op zoek. Echter nu gingen we echt van het pad af dus je moest wel door de cactussen heen lopen. Ik had een korte broek en een t-shirt aan (vantevoren was aangeraden lange broek ed aan te trekken, maja was zulk mooi weer:P) dus lekker veel bescherming. Het werd redelijk pijnlijk tochtje maar opa liep door alsof er geen stekels op die cactussen zaten dus ik heb maar niet teveel laten merken. En uiteindelijk werd ik beloond, want we vonden een bijna 2 meter lange slang, een zwart/oranje. Hij deed dan wel niks, maar toch was het gaaf. Compadre wist niet precies of deze giftig was en dan ben ik ook niet de held die dat beestje gaat pakken.
Terug in het dorpje met benen en armen open hadden ze volgens mij alle stoelen uit het dorp verzamelt en voor ons neergezet. En allemaal in het stukje schaduw van 3 meter, blijkbaar hadden ze ervaring met de witte Hollanders daar:D. Ze hadden een soort binnenplaats,waar dus ook iedereen zat en daar heb ik nog even gevoetbald met een jochie uit de familie en met een buurjongetje. Tijdens het voetballen in de hete zon kwam er af en toe weer iemand langs om je een shotje mezcal te geven:P dus uitdrogen ho maar. Gelukkig zat ik met partijtje bij het buurjongetje, dat kereltje kon echt super goed voetballen. Super snel, dus we noemden hem ook speedy gonzalez, legde af en toe een lekke bal door de lucht ff in 1 keer dood (kunnen niet veel 7/8 jarige) en overspelen en vrijlopen snapte die ook allemaal. Dus wel duidelijk dat wemet speedy erbij dik hebben gewonnen. Na een gezellig dagje gingen we om 4 uur of zo nog uitgebreid lunchu ergens in een wegrestaurant met natuurlijk de hele familie erbij.
Na mijn zieke dagen, ibuprofen, voetballen en slangen zoekn in de hitte en ale shotjes Mezcal was bij mij de energie behoorlijk op. Wel had die dag mij juist goed gedaan want ik was helemaal opgeknapt verder. Dus sávonds de Zocalo nog even op maar het was toch vrij vroeg slapen.
De volgende ochtend (dag 12) mochten we eventjes uitslapen tot een uur of 9 of zo, dus heerlijk was dat. De rest vd dag stond er weer bussu op het programma want we gingen Oaxaca verlaten om weer richting Mexico Stad te gaan. Het was een erg mooie maar aparte route (wederom weer door een bergketen). Hele bergen vol met alleen maar cactussen, dat zag er echt vreemd uit. Verder mooie uitgeslepen rivier dalletjes oftewel weer een mooi uitzicht constant. We zijn nog ergens bij een enorme cactus gestopt voor wat fotos, en ook deze cactus prikte. Ik dacht er even in te klimmen maar helaas was dat niet echt een succes.
We hebben een lange lunch stop gehad in Puebla, een studentenstad redelijk in de buurt van Mexico DF. Op 1 of andere manier had deze satd meer Europese stad uitstraling dan wat we gewend waren van de Mexicaanse steden. En voor het eerst hadden we een echte winkelstraat.
Na een lange reis (met lang in de files staan van Mexico DF) kwamen we in het donker aan bij het hotel waar we eerder ook al hadden gezeten.
Adios
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
