De laatste dagies

Dus weer in MExico DF. Het is zo'n immense stad en we hebben er nauwelijks nog iets van gezien dus er was voor deze laatste dagen nog genoeg te doen.
Op dag 13 gignen we naar Nesa, een district/voorstad/wijk (weet niet precies wat het is,het is in ieder geval erg groot en eigen bestuur etc, ik noem het vanaf nu gewoon wijk) bij Mexico DF die een beetje als volkswijk gezien moet worden. Vroeger kwamen mensen van het platteland naar de stad waar geen plak meer voor hen was. Dus net iets buiten de stad van toen hebben ze zelf Nesa opgebouwd. Het begon als erg arm, maar zonder hulp vd regering dus helemaal zelf hebben ze er toch een redelijke buurt opgebouwd. Iemand van het 'gemeentebestuur'vertelde dat er nog maar 2 echte probleemwijken waren en dat de andere stukken allemaal waren verbeterd. We zijn dan ook naar 1 van deze mindere gedeelte geweest en het zag er ook erg armoedig uit. De meeste huizen waren dan nog wel van steen maar wel allemaal zeer klein, er lag veel afval op straat, veel was vervallen, geen goede wegen, veel zwerfhonden etc. Daarna zijn we doorgereden naar een gedeelte wat op het oog een stuk 'beter' leek. Goede huizen en straten ,veel winkels, veel netter, mensen schoner uiterlijk noem het allemaal maar op. Maar tussen de huizenblokken waren dan wel allemaal krottenwijken te vinden. Er zit ruimte tussen de verschillende blokken en daar zijn de armeren gaan wonen. Je ziet ze niet eens meteen omdat aan de straatkant het er nog niet zo erg uit ziet, maar als we door de smalle steegjes lopen (kon niet naast elkaar lopen zo smal) tussen die grote huizenblokken kom je in een doolhof van paadjes, met allemaal houten/golfplaten huisjes op elkaar gepropt. Soms liepen de paden half door een huisje heen en het was slalommen tussen de net gewassen kleren die daar hingen te drogen. Het waren weliswaar kleine oppervlaktes tussen de 'echte' huizen maar er woonde heel wat mensen. We liep dus echt bijna door hun hutjes heen met een groep van 30 rijke toeristen, maar niemand keek raar of pissig, alleen maar vriendelijk. 1 vrouwtje vroeg mij nog om een kijkje binnen te nemen en aan iemand anders vroeg ze om fotos te nemn van haar en haar huisje dus heel gezellig was het daar. Dus het was dan misschein wel een goede wijk maar als je goed kijkt zie je toch weer veel armoede.
Het was sowieso een hele interessante buurt. Bijvoorbeeld met hoe ze omgingen met vuilnis. In Nesa heeft nogal veel te maken met vuilnis, er wordt dagelijks overal afval opgehaald en er wordt veel werk gedaan aan afval scheiden. Er zit een heel netwerk achter achter met ondernemingen ed, en 1 van de rijkste mensen van Mexico is iemand die aan het hoofd staat van dit hele netwerk. We kwamen inderdaad heel veel vuilnismannen (ook illegale) en vuilniswagens tegen. Ook zijn we naar de vuilnesbelt geweest. Het blijkt dat daar gewoon een dorp is van 5000 inwoners, die wonen dus gewoon op de vuilnisbelt. Ze doen het huishouden in die huisjes, ze krijgen er kinderen, ze gaan er naar school dus allemaal het gewone leventje. Ze werken dan in de afvalsortering of afvalverwerking. En dan niet met mooie machines maar gewoon met de blote handen. Zo kwamen we bij een plek aan waar alle lege plastic flessen werden verzameld in grote zakken die dan later naar de recyclingfabriek gaan, ergens waar allemaal stukken stof bijelkaar lagen, een plek waar al het organisch materiaal lag. Toen wij er over heen liepen waren er heel wat mensen aan het werk en ze deden heel vrolikjk tegen ons. Wat lachen en opmerkingen (niet negatief volgens de gids) en eentje deed een stuk tijgervel of zo om zn kruis en wilde zo graag op de foto, in ieder geval een relaxt sfeertje. En dat teriwjl het toch behoorlijk smerig werk is, en ze moeten er ook nog wonen.
We gingen al redelijk snel weer weg omdat wat zielige mensjes van onze groep zaten te janken over de stank. Ik heb me kapot geërgerd aan die lui, dat je daar op zo'n moment over durft te zeiken, dat gaat erbij mij echt niet in maar ok. We hadden trowuens behoorlijk geluk dit keer want we mochten veel verder het terrein op(ook waar ze woonde bv) dan de groepen die hier de voorgaande jaren waren geweest. Het was trouwens echt immens groot, niet voor te stellen gewoon.
Na nog wat rond rijden in de iets duurdere gedeeltes zijn we aan het eind vd middag weer terug gegaan naar het hotel om daar op 14 hoog nog even op het dakterras te liggen.
S'avonds gingen we het nog een stuk hogerop zoeken. We gingen naar de Torre Latino Americana, de hoogste toren van Mexico DF. En dan zie je pas echt hoe groot de stad is, want elke kant die je op kikt zie je stad, stad en nog eens stad. Het uitzicht was erg mooi, en helemaal omdat we net boven waren vlak voor de schemering en zo de stad van middag na avod hebben zien veranderen. En ook s'avonds zag je door alle lichten van gebouwen en auto's hoe groot die stad is. In ieder geval heel wat foto momenten.

De volgende dag (dag 14) reden we naar Toluca, een voorstad van Mexico DF waar enorm veel bedrijven en industrie zitten. We kregen eerst een presentatie, voor het eers tin verstaanbaar Engels:P en daarna lieten ze ons nog wat industrieparken zien. Dit is dan iets wat ik zelf totaal niet interessant vind, maar ach je kunt niet alleen maar leuke dingen doen. We reden door naar de BimBo fabriek. BimBo is een enorm bedrijf die bjvoorbeeld de broodjes voor de MacDonalds en BurgerKing maakt in de gehele Vs en Mexico. Wij waren nu bij de snackfabriek van BimBo, dus hier maakte ze chips, nootjes en snoep. We kregen een rondleiding, weer met mutsje en een mondkapje op. Maar dit keer kregen we ook een enorme koptelefoon met walkietalkie erbij. Zo wilde de gids bij de lawaaierige machines toch nog wat kunnen vertellen. 1 probleem was echter voor haar, wij konden zelf ook op een knopje drukken en zo tot iedereen praten, dus iedereen zat door elkaar te kakelen. En we mogen dan wel allemaal minimaal 20 zijn, zo'n walkietalkei blijft leek speelgoed. Dus op gegeven moment zaten we mbv die dingen een soort commandoteam na te doen:D, dus toen vond de gids het nodig om de dingen weer af te nemen. We gingen dan verder in kleine groepjes en dan gewoon zonder machines dingen vertellen. Er werd trouwens behoorlijk wat chips gemaakt, er gignen wat aardappelen doorheen zeg. Na die tijd kregen we allemaal een tas vol met kleine zakjes chips mee, sommige lekker Mexicaans pitig, niet te eten gewoon.
S'avonds terug in de stad zelf zijn we nog naar de chinees geweest maar niemand kreeg z'n bord leeg. Mijn kip was bijvoorbeeld chemisch geel van binnen, andere hadden alleen maar bot ipv vlees, oftewel de chinees is ook overal hetzelfde.

Onze 1 na laatste dag begon met wat uitslapen en daarna kregen we een stadswandeling door het Centro Historico van Mexico DF. Dus alle belangrijke en mooie gebouwen bij langs en wat fototjes maken. Midden op de Zocalo (het centrale plein) hing de vlag van Mexico. Dat ding was echt groot, niet normaal, ik gok op 20 bij 15 meter of zo. We hebben er aangedacht om dat ding eraf te jatten maar er stonden wel heel wat MExicaanse agentjes rond het plein dus mietjes dat we waren hebben we dat ding amar laten hangen.
We zijn toen nog een soort museum in geweest waar de hele geschiedenis van Mexico op grote muurschilderingen was geschilderd door Diego Rivera. Leuk was dat je zo aan het einde vd excursie echt allerlei gebeurtenissen en mensen kunt herkennen en kunt plaatsen. En het was nog mooi ook.
Daarna zijn we doorgereden naar een hele rustige wijk in Mexico Stad, hier had je echt niet het idee dat je in een drukke grote stad was. Je kon hier kiezen om naar een bepaald museum te gaan, maar wij zijn naar de markt gegaan, even soeveniers kopen en de terrasjes op. Erg gezellig, en ik heb eindelijk mn sombrero kunnen kopen.

Die avond, onze laatste avond in Mexico, gingen we met de hele groep uit eten bij de Italiaan (het mexicaanse eten viel keihard tegen vandaar) om daarna nog flink lang te gaan stappen, we hadden de volgende ochtend helemaal niks dus dit keer wilde er wel meer mensen mee stappen. Helemaal zin in, maar na 1 hap pasta moest ik heel rap na de wc en toen begon het kotsen. Na de eerste x dacht ik gewoon niet meer eten dan is het wel goed maar helaas na 5 minuten mocht ik weer. Dus ben ik maar teruggegaan naar het hotel met de hoop na een uurtje of zo weer iets beter te zijn en toch nog te kunnen stappen. Helaas ging het de hele nacht door, en er kwam ook diarree bij dus de volgende dag was ik echt helemaal kapot. We hadden kaartjes gekocht die laatste dag voor een voetbalwedstrijd, maar ik heb mn kaartje aan iemand anders moeten geven, heel kut maja. Gelukkig kwam er halverwege de ochtend niks meer uit want ik moest 11 uur in het vliegtuig zitten aan het eind vd middag, en daar ga je liever niet ziek in natuurlijk, want het is normaal al erg om 11 te zitten.
Uiteindelijk heb ik met wat pilletjes de reis goed overleefd en ben ik weer veilig geland in NL. Anders had ik dit ook niet kunnen typen natuurlijk.

Het wordt maar weer tijd voor een nieuwe reis want anders heb ik niks meer te typen op deze site, dat zal even afkicken worden denk ik.

ADIOS!!!!