De journey continious

De volgende dag zijn we door gereden naar Wilderness, een plaatsje midden op de Garden Route. De garden route is een stuk vd zuidkust die heel groen is en er moeten veel bloemen staan. Alle resigidsen zeggen dat je er als toerist geweest moet zijn, en wij zijn toeristen dus wij erheen. Wilderness is 1 vd mooiste plekjes op deze route. Dit stadje ligt rond een lagoon dus dit levert naast de oceaan nog extra mooie natuur op. De eerste dag dat we aankwamen (in wederom een uber relaxte lodge,waar alles voor ons gedaan werd) zijn we, voor het avondeten, langs de rivier richting de watervallen gaan hiken. En meteen hadden we door waarom het plekje Wilderness werd genoemd want het leek wel een jungle waar we door heen liepen, prachtig. De watervallen hebben we helaas niet gehaald want we kunnen daar niet in het donker lopen. In de lodge werd nogal goed voor ons gezorgd en het avondeten, en de volgende dag het ontbijtwas smullen. We zouden die ochtend gaan cloofen, dat is met je wetsuitje aan van watervallen glijden, van hoge rotsen afspringen en in grotten zwemmen, maar het had blijbaar de hele nacht geregend dus dit ging niet door. Wel klote want dit was het belangrijkste wat ik wilde doen in Wilderness want ik had gehoord dat het super was.
Die ochtend hebben we verder rustig aangedaan en hebben we de was gedaan ed. S'middags zijn we gaan paragliden. Dat is van zo'n heuvel afrennen met een parachute boven je. De wind stond wat twijfelachtig dus iedereen werd maar snel omstebeurt vast gemaakt en ging een vluchtje maken met de gozer die ons meenam. En de bedoeling is dat je van de heuvel afrent, af en toe een lift krijgt van de wind en dat je dan 20 minuten rondzweeft, om daarna weer te landen op de startplek. Als 1 van de laatste mocht ik en na een stukkie rennen kon ik lekker achterover hanfen en vloog ik boven het mooie Wilderness. Het is totaal niet eng en gewoon heel rustgevend. Wel werd de rust even verstoord door 1 of andere vogel die zocht bedreigd voelde en ons elke keer half aanviel. Beetje jammer was echter dat de wind minder en minder werd, en we geen goede lift kregen en na een tijdje was het duidelijk dat we niet meer hoog genoeg konden komen om weer op deelfde plek te ladnen. Beneden landde we in een weiland tussen een stel paarden die een beetje dom opkeken toen wij aan kwamen zweven. Het is zeker niet uitzonderlijk dat je naar beneden gaat en gelukkig kwamen er vele na mij ook naar beneden dus het kwam puur door de wind. Toch was het echt leuk geweest en ik heb bijna 10 minten gevlogen, alleen omdat ik niet over de 10 minuten ging mocht ik weer. En Mr guide had de vooruitzichten gezien en de wind stond perfect voor paragliden ergens op een andere, mooiere plek. Dus de volgende dag na het cloofen mocht ik nog een vlucht doen.
Helaas ging het cloofen de volgende dag weer niet door, omdat het water nog steeds te hoog stond. Ipv dit zijn we een tour gaan doen van kanoen en mountainbiku. We zijn eerst de rivier op gekanoot, het leek wel op de Dordongne (van wat ik er nog van weet en wat andere zeiden). De rivier met aan beide kanten grote groene heuvels en bergen. Na het kanoen werden we met een busje een stuk een berg opgereden en vanaf daar zijn we gaan mountainbiku. Beetje debiel, want we gingen alleen naar beneden racen tot bij de lodge. De dames vonden dit allang leuk, ik vond het mooi kut want aan het einde heb je nong niks gedaan en ben je alleen maar naar beneden gevlogen. De tocht zelf was wel mooi met mooie paadjes en een mooi uitzicht af en toe maar toch. Én die middag ging weer het paragliden niet door, want nu was er weer TEVEEL wind:s en het was dan te gevaarlijk, wat een mietje. Op zich wel kut, maar ik heb wel gratis bijna 10 minuten genoten want ik hoefde niks te betalen en dat scheelt weer 40 euries.

Die middag (dinsdag 5 december) hebben we de spullen in de auto geladen en zijn we verder langs de kust in oostelijke richting gereden naar Plettenberg Bay. Qua natuur lkeek dit plaatsje op Wilderness maar het was allemaal net iets minder en het strand was ook niet echt geweldig. Daarom besloten we op pakjesavond om hier maar 1 nacht ipv 2 nachten te blijven. Dus de volgende ochtend meteen door naar de volgende bestemming Onze volgende bestemming was Coffe Bay, een plaatsje aan de Wild coast (oostkust) van Zuid-Afrika, met mooie witte stranden en mangrovebossen. Maar omdat we onderweg ook nog wat te doen hadden en die rit meer dan 12 uur zou gaan duren hebben we een tussenstop gemaakt in East Londen. We konden niet de hele dag rijden want Eline en ik gingen bungeejumpen bij Storms River. Deze jump vanaf de Bloukrans Bridge is 216 meter hoog en is de hoogste bungee vd wereld (niet met jumps vanuit vliegtuigen ed meegerekend), EN het zou natuurlijk zonde zijn als je hier bent om er dan niet af te springe. Wederom was het gevoel tijdens de sprong geweldig en heb ik er achteraf geen spijt van gehad. Ik weet niet waarom maar het blijft een ongelooflijk raar maar lekker gevoel en sommige roepen dat het zo verslavend is, nou dat klopt. Eline ging dit keer voor de eerste keer en dat was haar ook wel aan tr zien vantevoren. Maar zonder twijfelen sprong zij ook en vond ze et geweldig.
Na een hele dag rijden kwamen we aan in East londen, onze tussenstop. Dit is een grote stad ongeveer 4/5 uur vanaf Coffe Bay. De tussenstop was, voor de zoveelste keer, een super mooie lodge. We hadden met z'n vieren een houten hutje op een heuvel. En deze heuvel was zeg maar de eerste duinenrij, dus we zaten aan het strand. Wederom niks te klagen. Hier hebben we verder niks gedaan en we zijn de volgende dag naar Coffe Bay gereden. Maar dat vertel ik later wel weer. Adios en de groeten