Robbeneiland en Hermanus

Vrijdagochtend was het dus tijd om de laatste spullen in te pakken en om afscheid te nemen van Kaapstad. Maar eerst reden we om 8 uur nog naar de Waterfront om daar op de boot te stappen. We gingen namelijk naar Robbeneiland. Als je hier heen wil moet je ongeveer een week vantevoren reserveren en gelukkig was er, onze laatste dag, nog een plaatsje vrij. Robbeneiland is het eiland tegenover Kaapstad wat tijden lang als gevangenis is gebrukt. EN het is helemaal bekend geworden sinds de jaren '50 en '60 door de apartheid regeriung die er politieke gevangenen plaatste (de niet blanke politieke gevangenen dan). Bekende figuren als Nelson Mandela, Walter Sisulu, Mbeki (nu president), hoofdfiguren in de strijd tegen de apartheid, hebben hier gezeten. De reis was al gezellig want Marije wordt nog al snel zeeziek en zo ook op deze tocht. We hebben nog wat zeehonden, pinguins en dolfijnen gezien en al vrij snel kwamen we aan bij het eiland. Eerst een rondrit over het eiland met de bus. Er wonen nu nog 180 mensen op het eiland, en er is een schooltje. De mensen die er wonen zijn vrijwel allen werkzaam in de toeristische sector en het zijn grotendeels ex-gevangene en ex-gevangenis bewaarders. Dus sommige hebben 10-tallen jaren hier in de gevangenis gezeten en wonen, nu ze vrij zijn, dus gewoon nog steeds bijelkaar op het eiland. Dat vind ik dus behoorlijk maf. Na de rondrit gingen we de gevangenis zelf in. Als gids hadden we vincent Dibu (zoiets iig), die 11 jaar op Robbeneiland had vastgezeten (1980-1991). Nu leidt die dus elke dag mensen rond in dezelfde gevangenis. Een gevangenis is altijd indrukwekkend om zien, met de hoge muren tralies en de saaie binnenplaatsen. Maar nu was het iets specialer want je bekijkt bijvoorbeeld de cel waar Nelson Mandela 18 jaar heeft gezeten en je ziet binnenplaats waar vele freedom fighters samen arbeid leverde, en daar is toch wel geschiedenis geschreven. Het was interessant om verhalen van gids te horen, bijvoorbeeld over het eten wat ze kregen. De zwarten kregen minder en slechter te eten dan de coloureds en indians, dus zelf hier werd verschil germaakt tussen rassen. Verder hebben we de werkplaats gezien. Mandela had gevraagd aan de leiding van de gevangenis om een plaats te hebben waar ze hun benen konden strekken. Dat kregen ze, en wel in de vrom van keihard werken. Ze moesten in soort Limestone mine werken, wat werd gebruikt om straten ed te maken op het eiland. Dit was hard, zwaar werk en het is superslecht voor de ogen (Mandela heeft bv allerlei operaties geahd aan zn ogen vanwege deze schade) Allereerst omdat er hele fijne stof in de lucht hangt wat op je ogen plakt en ten tweede omdat de wit/gele limestone nogal fel de zon reflecteerd in je ogen. Oftewel het was meer een straf dan een tegemoedkoming. Maar toch had het ook iets positiefs. In een grot gingen de mesnen die geleerd hadden de andere onderwijzen en er werden politieke ideeen uitgewisseld. Het was de bedoeling om de politieke gevangenen te veranderen in criminelen op het eiland, maar de criminelen werden nu juist gepoliticeerd(??) Na een paar uur mochten we weer met z'n allen op het bootje terug. Dit keer tegen de wind in dus het bootje schommelde weer wat meer. Blijkbaar kan ik er heel goed tegen want de helft vd boot was misselijk en keek heel zielig, en ik had nog nergens last van. Mijn medereizigers waren ale 3 zeer blij toen we eindelijk aan waren gekomen na een uur of zo. Na een lunch met pannekoeken hebben Kaapstad verlaten en zijn we in oostelijke richting naar Hermanus gereden. Hermanus was een behoorlijk rustig stadje maar het heeft ook wel wat. Het weer was alleen een beetje klote. Er waren geen zandstranden, alles bestaat uit rotsstranden, maar we waren er ook niet voor op het strand liggen, maar voor het duiken met Great White Sharks, oftewel de mensenhaai uit de film Jaws. Wederom met het bootje de oceaan op en op gegeven moment ging het anker uit en the wetsuit on. Eerst werden de haaien gelokt met een lekkere sappige en grote tonijn aan een touwtje, en met wat sap met de geur van vissen. In de zomer (hier zomer) is het paarseizoen ipv jachtseizoen voor de haaien bij Hermanus dus ze zijn er nie zo fel nie en met niet zo veel als in de winter. En het kon zelfs voorkomen dat je geen haaien ging zien. Gelukkig duurde het niet zo lang voordat er plots van onder het aas een een 3 meter lange Great White Shark de gidsen verraste en er vandoor ging met de tonijn. En je hoorde boven het water het knappen van bot en de kaken die op elkaar knalde en meteen wist je dat je daar je vingertjes niet tussen wilde hebben. Na verloop van tijd zagen we er weer een paar achter het aas aan gaan en de gidsen pribeerden de haaien zo dicht mogelijk langs de boot te laten gaan. Dus soms kwam er een mensenhaai op 1 meter voor ons zwemmen.
Na een tijdje werd de kooi losgemaakt en aan de zijkant waar het aas lag vastgebonden. En wij vieren mochten er als eerste induiken, eindelijk!!! Heb er een paar maanden opgewaacht en nu ging ik eindelijk. Het water was ijskoud, en de tonijn die langs onze gammele kooi werd gehaald zag er nogal goor uit. In et begin hadden we nog geen haaien dus het was een beetje visjes kijken en oefenen met snel onder water gaan. Van bovenaf zien we de schaduw van haaien rond zwemmen rond het aas maar als je in het water zit zie je die niet dus dat maakt het toch een beetje spannend. Maar ik moet toegeven dat het lang niert zo eng is als ik had verwacht, in dat kooitje voel je je eignelijk wel veilig. En gelukkig na een tidje begonnen ze op te roepn, 'be ready it is coming for the bate'. En dan was het GET DOWN! en dan maken dat je onder water kwam en dan zie je vlakbij in het water een haai van 4,5 meter een tonijn aanvallen, wat stoer was dat. Wij dachten dat die 2 meter weg was of zo, maar later op de fotos zagen we dat die bijna de kooi raakte:D. Terwijl wij in de kooi zaten is er nog 2x een haai langs geweest. Van 1 hebben we alleen de staart onder water gezien en de ander hebben we heel dichtbij boven het water kunnen bewonderen. Hij viel de tonijn aan dus de bek ging open, en het zag er uit net zoals in de film. Witte scherpe tadnen met rood/roze vlees er omheen en een witte snuit daaromheen, fantastisch. En zelfs ze dichtbij is het niet echt eng, misschein puur omdat je zo bezig bent om alles goed te zien. Wel kwam ik er halverwege achter dan ik aan de achterkant mijn elleboog uit de kooi had steken. De tonijn lag aan de andere kant en daar zagen we de haaien, maar meestal maken ze een paar cirkels voordat ze aanvallen, dus waarschijnlijk zijn ze ook wel bij mn elleboog in de buurt geweest. Maar hij zit er nog aan dus ja valt weer mee. Na zo'n 20 minuten werden we er uitgehaald want sommmige van ons hadden blauwe lippen van de kou. De 3 nadere die na ons gingen (met een beetje tegenzin want ze vonden het koud lijken:S) hadden meer pech, die hebben terwijl ze in het water lagen geen haai gezien. Wel hebben we er een paar gezien terwijl we op de boot zaten, waarvan eentje echt tegen de boot aan. Dus dan zit er misschein maar een halve meter tussen mij en de haai. Hij bleef een tijdje vasthouden aan het aas dus het van dichtbij bewonderen duurde ook aardig lang. Ook al had ik e meer van verwacht (om de minuut een nieuwe haai) was het super die beesten te zien, die beesten zijn gewon perfecte predators. Op de terugweg was het ijskoud (voor het eerst sinds een week dat we geen goed weer hadden) en wederom werden er mensen zeeziek. Maar gelukkig zaten we weer in een realxte lodge en dit keer zelfs met heerlijke banken en een tv, dus we hebben lekker zitten zappen en fiolms gekeken (we hebben zelf geen tv gehad vandaar het enthousiasme erover). En er was een NL's kanaal dus we konden NL nieuws, het weer met Gerrit Hiemstra en Boer zoekt Vrouw zien, geweldig:D.
De volg4ende dag zaten we weer in de auto om verder te rijden maar dat vertel ik weer andere keer want we gaan nu naar de bios, adios de groeten en eta.