Final stop: Beijing

Het werd tijd voor onze laatste maar zeker niet minste etappe, Beijing. De stad waar in 2008 de olympische spelen zullen zijn en de stad waar vele bezienswaardigheden moeten zijn. Nadat we onze spullen hadden gedropt in het hotel zijn we maar meteen één van de hoogtepunten gaan bekijken, namelijk de Verboden Stad. De verboden stad waar eeuwen lang de keizers van china regeerden en leefden, is één van de te bezoeken plaatsen wat voor mij 1 van de hoogtepunten moest worden van de reis. En het is ook werkelijk indrukwekkend. We bleven maar door poorten gaan, de dikke muren bleven elkaar opvolgen en de grote pleinen werden steeds groter. De paleizen en gebouwen werden naar het centrum van de verboden stad toe, groter en groter. En over details op de gebouwen was ook niet te klagen, schitterend gewoon. MAAR toch kwamen we chagrijnig uit de verboden stad. Allereerst vond onze audio-tourguide-mevrouw het nodig om af en toe in slaap te vallen. Ik was namelijk nog niet eerder in de verboden stad geweest, dus een beetje wegwijs en af en toe een verhaaltje over waar een gebouw voor dient is dan wel handig. Maar blijkbaar was de vrouw in ons oortje er ook voor het eerst en bleef het vrijwel altijd stil. Ten tweede vond men het nodig om 3 van de grootste en mooiste gebouwen in de steigers te zetten. Ook niet 1 tegelijk of zo, gewoon lekker alles in 1 keer, midden in het hoogseizoen. Dus daar was de pracht en praal ook wel van af. En als klap op de vuurpijl werden we halverwege ons bezoek allemaal naar buiten gebonjourd, dus hebben we de hele stad niet kunnen bekijken. Ervan uitgaande dat ik niet zomaar weer even in Beijing kom stond mijn hoofd dus ook op onweer.
Gelukkig konden we in een park tegenover de verboden stad even afkoelen. Hier hadden we een prachtig uitzicht over Beijing en over de verboden stad, dus dat maakte weer even wat goed. Ook kon je zien hoe groot dat complex is van de verboden stad, en ik geloof dus ook meteen de verhalen over hoe mooi het is, alhoewel ik zelf dus de helft er niet van gezien heb.
Op onze weg terug naar Tiannenmen plein (plein van de Hemelse Vrede) werden we door booskijkende meneren in uniform tegen gehouden. Op het plein was namelijk de dagekijkse ceremonie bezig van het vlag naar beneden halen en dan worden bepaalde stukken straat afgezet zodat je niet in de weg loopt. Op zich wel logisch alleen wel jammer dat we nu aan de verkeerde kant stonden en maar slechts een deel van de ceremonie konden zien. Nadat we vrij werden gelaten is er nog even door de Hutongs gelopen. De Hutong zijn bepaalde traditionele (vooral arme) wijken die een totaal andere sfeer hebben dan de omliggende grote paleizen en gebouwen. Er staan mooi versierde muren omheen, en in de wijken zelf is het een wirwar van straatjes met restaurantjes winkeltjes en woningen. Helaas verdwijnen deze wijken in rap tempo omdat er allemaal nieuwe rotzooi wordt gebouwd dus we hebben er maar even goed rondgekeken.

De volgende dag was het wederom richting het plein van de Hemelse Vrede, dit keer om het mausoleum te gaan bezoeken. Hier ligt meneertje Mao Zedong gebalsemt en opgebaard, dus dat moet je gezien hebben natuurlijk. Maar gloeiende gloeiende bij de ingang hing een bordje met dat het gesloten was wegens werkzaamheden. Dus in het hoogseizoen (ook het chinese hoogseizoen) worden er belangrijke gedeeltes van de verboden stad, het mausoleum en een groot museum wat vele toeristen trekt allen opgeknapt, en dus kun je er niet in. Ik snap wel dat ze alles perfect willen hebben voor de olympische spelen maar zo alles tegelijk maakt het erg frusterend.
Na bijgelezen te zijn op internet over alle enorme grote gebeurtenissen in NL, ging onze reis naar het zomerpaleis. Net even buiten Beijing staan wat tempels en paleizen omringd door rustige parkjes en een groot meer. Dit was een beetje de rustplek voor vele keizers en vooral voor hun vrouwen, en het klopt, je kon er erg goed relaxen. Na een beetje rondlopen is er even een motorbootje gehuurd en werd het een beetje chineesjes in een roeiboot plagen etcetc, dus de middag was snel gevuld. We moesten die avond vroeg weer terug zijn want we hadden kaartjes voor de Beijing opera. Het is niet precies hetzelfde als de opera in europa, het is iets meer actie en wat meer musical achtig. In hele mooie traditionele kleren, waar je uren naar kon kijken zoveel details zaten erop, werd er gezongen, gedanst, muziek gemaakt en wat acrobatische moves uitgevoerd. Het is erg moeilijk om uit te leggen hoe het sfeertje was, want het is weer een kwestie van dit moet je gezien hebben. In ieder geval was het erg mooi en eigenlijk zou iedereen er een keer heen moeten.

Een goede nachtrust werd ingelast (zoals wel vaker, want dat is toch wel nodig) want de volgend edag zouden we de Chinese muur gaan beklimmen. Helaas regende het de volgende dag dus werd deze trip even uitgesteld. Voor Sjoerd werd het een middag even wat voorbereiden voor de stage die op de reis gaat volgen, en voor mij werd het even Beijing wat meer verkennen. Even door de Hutongs slenteren en daarna om het contrast even lekker groot te maken naar de grootste shopping mall van Azie. En het klopt; het was groot.
Ook is er nog even een massage genomen ergens in een degelijke massagesalon. Nou kan ik niet erg goed tegen massages (was niet de eerste massage in China) maar achteraf is het altijd toch wel goed voor de spiertjes. Dus ook in Beijing ging ik met de tanden in het kussen me door de massage heen bijten. Tot plots de masserende vrouw over mijn kruis ging wrijven. Nou heb ik niet voor fysiotherapie of wat dan ook gestudeerd maar ik weet wel dat daar geen spieren zitten die een massage nodig hebben. Dus schoot ik geschrokken recht op en maakte met mijn perfecte chinees; meo, meo, meo duidelijk dat het niet hoefde. Ik mocht voor slechts 10 euries extra een happy ending massage krijgen, en ze bleef het maar proberen. Dus na veel vriendelijk bedanken ben ik maar op mijn buik gaan liggen en toen was de hint wel duidelijk want ze is toen verder gegaan met de gewone massage.
S´avonds hebben sjoerd en ik even kaartjes gekocht voor een paar dagen later en is de franse bakkerij leeggekocht. Eindelijk wat goede croissantjes en europese broodjes.

De volgende dag was het eindelijk zover, naar de chinese muur. Wij gingen naar Jinshan Ling, een gedeelte wat bekend staat als weinig toeristisch en behoorlijk vervallen en steil. Wij wilden de hordes toeristen graag ontlopen en we wilden graag niet gerestaureerde gedeeltes bekijken en daarvoor was deze plek perfect. Tuurlijk wisten we dat de chinese muur indrukwekkend zou worden, maar het was echt ongelooflijk. Tot waar je kan kijken kronkelt de muur zich over de bergen. Nergens word de makkelijkste route gezocht, altijd gewoon met de vorm van de berg mee. Op elke punt weer een wachttoren waarvandaan het uitzicht schitterend was en soms waren alle handen en voeten nodig om de muur te beklimmmen, dus niks mooie paadjes. Alles was mooi en geweldig alleen een beetje jammer was dat halverwege (we deden een tocht van meerdere kilometers over de muur) er een mannetje was waar je officiele kaartjes moest kopen voor het 2e gedeelte van de route. Geen enkele idioot gaat natuurlijk halverwege weer terug over hetzelfde stuk dus een gouden buisness zal het daar zijn. Echter is het een beetje een probleem als er 2 nederlandse studenten langskomen, die van elkaar denken dat ze wel geld bij zich hebben, niet genoeg geld bij zich hebben. Met al het kleinste kleingeld bijelkaar kon er nog 4 euro bijelkaar worden gelegd om 2 kaartjes met korting te kopen. Gelukkig we konden verder lopen, totdat er plots een hangbrug over het water tevoorschijn komt. En ja hoor, ook daar zat een meneertje die geld vroeg. Omgerekend een welgetelde 50 eurocent per persoon moest er betaald worden. Maja deze twee zielige studentjes hadden dat niet meer dus werden we, na veel gezeur, door de ondertussen chagrijnige meneer gratis doorgelaten.
AL met al was het echt schitterend om op die muur te zijn geweest, wat een ervaring.

Diezelfde avond nog werd de trein genomen naar Xi´an. Eerst was het de bedoeling dat er nog een trip gemaakt zou worden naar de grens met Noord Korea maar dit zou allemaal teveel tijd in beslag nemen. Daarom werd er besloten om naar het naast de deur gelegen (13 uur treinreis) Xi´an te reizen. Hier moest namelijk het Terracotta leger staan, door de reisgidsen één van de hoogtepunten van China genoemd. Rond 800-900 na christus zijn hier heeeeeeel veel beeldjes gemaakt van klei. Een leger van inferantristen en cavelaristen, allemaal op levensechte grootte en alle mannekes hedden een eigen identiek gezicht. In ieder geval is er iemand behoorlijk lang bezig geweest om dit allemaal te maken, maar dan heb je ook wat. Dit leger wat nu uit enkele duizenden gerestaureerde beelden bestaat, moet nog veel groter zijn. Want 20 of 30 jaar na de eerste vondst door een plaatselijke boer zijn ze nog steeds stukje bij beetje aan het afgraven en wordt er steeds meer gevonden. Erg mooi om een soort thialf hal vol te zien staan met een terracotta leger.
Verder is er in Xi´an rustig genoten (ook omdat het regende en er dan wat minder te doen is), een museum bezocht en wederom een soort Beijing opera show bekeken. Wederom geldt hiervoor dat het, helemaal op onze VIP plaatsen op het balkon, gezien moet zijn om te weten hoe mooi he tis.
Tenslotte zijn we naar een fonteinenshow gegaan later op de avond. Het recept was er voor een spetterende show, alleen de Chinezen nemen dat spetterend een beetje te letterlijk. Verschillende plateau´s vol met lichten en fonteinen stonden klaar en het was er gezellig druk. Ik was er helemaal klaar voor om heerlijk te gaan genieten, net zoals bij de fonteinenshow in Barcelona, geweldig is dat. MAAR die (&%$$**#$ Chinezen gaan massaal door de fonteinen heen rennen. Dus de mooie vormen die het water moest gaan vormen werd afgebroken, en de lichten kwamen niet samen omdat er zo´n idioot tussendoor huppelt. Ik vond tot nu toe al die chinezen geweldig en grappig, helemaal als ze rare dingen doen, maar dit was echt niet leuk meer. Bovendien waren er een paar stinkende westerlingen die bang waren voor water en steeds dichter tegen mij aankropen dus mijn fonteinenshow was wel verneukt op gegeven moment, erg jammer. Gelukkig is de stad Xi´an zelf erg mooi, met de bijna complete stadsmuur en hanfgt er een goede sfeer dus daar is niet over te klagen.

Teruggekomen in Beijing naar een paar dagen was het voor mij aftellen geblazen. De eerste ochtend terug in Beijing hebben we nog even de Temple of Heaven bezocht, een tempelcomplex dat het gezicht moet zijn van Beijing, wat bijna recht tegenover ons hotel lag en wat we bijna vergeten waren te bezoeken. Daarna ging Sjoerd 2 dagen naar Shunyi, zijn stageplaats om alles even te verkennen en ik ben langzaamaan afscheid gaan nemen van China. Wat soeveniertjes kopen, naar een museum wat uiteraard dicht was vanwege verbouwingen, nog een mooie tocht door wat Hutongs en nog 1 keer genoten van de vlag naar beneden haal ceremonie op het altijd drukke Plein van de Hemelse Vrede. De laatste avond ben ik nog wat gaan eten met 2 dames die in het hotel werkte en s´avonds laat kon ik Sjoerd weer in het hotel verwelkomen want die kwam voor 1 nacht weer even terug naar Beijing.

De volgende ochtend was het voor Sjoerd de trein in naar een andere stageplaats en voor mij was het China reisje dan echt afgelopen. Ontzettend veel kilometers afgelegd, ontzettend veel gezien en met Sjoerd op reis was ook wel te overleven. Absolute hoogtepunten waren Shaolin Si, Ping´an en de Great Wall, maar met al het andere heb ik me ook zeker goed vermaakt.

Zaisjen en haiewa