Everybody was Kung Fu Fighting!!!

Een nachttrein en 2 busritten verder zorgde ervoor dat we eindelijk aankwamen in Shaolin, bij de Shaolin Si school/instituut. De shaolin Si is een school die al 800 jaar bestaat en waar ze allemaal martial arts (vechtsporten) beoefenen. Het komt erop neer dat ze de Shaolin Kung Fu leren, een stijl waarin dieren bewegingen zijn verwerkt. Ik weet niet of het verschilt van andere soorten Kung Fu maar volgens mij heeft zo'n school echt zijn eigen stijl. Op deze school zitten werkelijk duizenden leerlingen die een aantal keer per dag trainen in boksen/ judo/ acrobatiek/ shaolin houdingen (erg belangrijk)/ vechten met stokken,zwaarden en noem het allemaal maar op. Ons hostel stond midden op de campus van die kereltjes en wijfjes, dus we sliepen tussen de Shaolin mensjes (met een muur ertussen dat wel). Elke keer als we naar het hostel gingen moesten we tussen de trainende kindertjes (ze beginnen op 6 of zo gok ik). En lenig dat die lui zijn, echt ongelooflijk.
Allereerst zijn we een soort van tempel gaan bekijken waar een show binnen werd gegeven. Hier werden we zeer goed vermaakt door ijzeren staven op hoofden doormidden slaan/ een spijker zo strak gooien zodat die recht door een stuk glas gaat en aan de andere kant een ballon lek prikt, en door allemaal onmogelijke moves.
op de terugweg hiervan kwamen we langs het trainingsveld waar de middagtraining van de Shaolinners was begonnen. Een zandveld, ongeveer 3/4 keer zo groot als een voetbalveld, helemaal vol. Het leek net een mierennest met al die trainende leerlingen in hun Shaolin trainingskleren. Elke groep deed andere oefeningen dus we kwamen echt oren en ogen tekort. We stonden op een helling waar het enige pad langs de trainingsvelden liep maar hierdoor was zeker de helft niet goed te zien. Dus besloten we om midden het trainingsveld op te gaan (uiteraard zonder in de weg te lopen) en om ons daar, gewapend met camera, midden tussen de traindende mensjes te nestelen. Hier werd alles nog indrukwekkender en specialer van. Echt heel raar dat wij hier de enige toeristen waren en dat er ook langs het trainingsveld maar enkele toeristen stonden. Voor ons was dit zien echt het doel om naar Shaolin te gaan maar voor de meeste toeristen waren de shows, tempels en souveniers shops blijkbaar interessanter. EEn kleine groep die Shaolin houdingen aan het oefenen was moest op gegeven moment van de trainer bijdraaien naar onze camera. Dit en af en toe Hello roepen was de enige aandacht die we kregen, voor de rest waren ze tijdens de oefeningen totaal gefocused op wat ze moesten doen.
Na een paar uur genieten werden we nog eens verwend door een massale oefening. Wij denken dat dit een show wordt voor de olympische spelen. Over de hele lengte van ongeveer een voetbalveld waren honderden dan wel niet duizenden Shaolin leerlingen bepaalde moves aan het uitvoeren. En uiteraard veel synchroon en vloeiende massale bewegingen. De filmpjes kunnen misschien iets duidelijker maken hoe gaaf dit was. ik kan niet wachten tot de opening van de olympische spelen want het kan haast niet anders dat het daarvoor is.
Na nog een avond en een ochtend gewoon lekker rondlopen en genieten van het leven van die luitjes moesten we helaas weer pleite. Dit is denk ik tot nu toe het hoogtepunt van de reis en ik had hier zeker langer willen blijven, maar het treinticket was al gekocht en er is nog zoveel te zien in China dus het moest maar.

De reis ging verder naar Qufu. S'ochtends om 4 uur werden we in de trein gewekt in de woonplaats/ geboorteplaats of iets in die trand van Confusius, de zeer bekende wijsgeer. Hier staat een enorm tempelcomplex van Confusius en zijn nakomelingen en dit is dan ook allemaal goed bekeken en bestudeeerd. Daarna is er ook nog hert bos van de pagodes bekeken. En dit was inderdaad een bos met allemaal pagodes (kleine torens). Omdat er geen plek meer was op de eerstvolgende trein naar Beijing moesten we de reis hiernaartoe wat uitstellen en zijn we de volgende dag naar Tai'an gegaan. Waar we de heilige Taoistische berg Taishan gingen beklimmen. Een berg waar ze een trap hebben aangelegd van beneden naar boven met ongeveer 5900 trden of zo. In ieder geval erg veel en dat begon je in je benen ook zeker te voelen naar een tijdje. Ook was tijdens de klim niet heel veel van de omgeving te zien en stuikte het van de soevenier kraampjes maar eenmaal boven naar 4 uur was het uitzicht prachtig. Jammer dat je op mooie punten even in de rij moest staan om op de foto te gaan maar erg mooi was het wel.
Bovendien is het erg leuk als je Sjoerd, die wat de vermoeidheids/hongerklap had boven op de berg, heel zielig naar een mevrouwtje met een hamburger ziet lopen om te vragen waar ze die gekocht had. Met dat zielige ongeschoren gezichtje en die vragende hongerige ogen had hij blijkbaar de bedel'look' want de hamburger werd hem door de chinese vrouw aangeboden.
Met de kabelbaan naar beneden werd ook deze etappe afgesloten en kon eindelijk de reis naar Beijing beginnen. Waar naar het schijnt genoeg te doen moet zijn.

Voor nu Haiewa en Zaisjen